Mark

Mijn naam is Mark Vincent Bresser, mede-oprichter van Oerakel,

fulltime werkzaam op een architectenburo in Rotterdam.

Mijn pad is er een van een jongste tweelingbroer, die al vroeg zijn eigen hart wilde ontdekken. De kunstacademie in Arnhem bracht daarin vorm en inspiratie en maakte duidelijk dat wat ik bedacht ik ook zelf kon maken. Gebouwen verbouwen, vormgeven in bakstenen, hout of beton. Alle soorten bouwmaterialen zijn door mijn handen gegaan en ik leerde ze gebruiken, maar mijn lichaam gaf aan dat dit geen levenslange werkinvulling kon zijn. 

Daarom ging ik studeren, bouwkunde in Eindhoven. Na de studie heb ik gewerkt aan stedelijke woongebouwen, zorggebouwen en bedrijfspanden, en word ik steeds bedrevener om in die verschillende werelden de communicatie open te houden, zodat iedereen van opdrachtgever, bouwer tot gebruiker, tevreden is met het resultaat.

Mijn hart ligt in samenwerken om in overeenstemming passende en mooie gebouwen te creeren. Dat ervaar ik in mijn werk en in ons huis als woonplek van onszelf en Oerakel. Samen kom je tot een mooier resultaat dan alleen, als je elkaar en jezelf kan en mag aanvullen en de tijd mag nemen om te doorvoelen, dan ontstaat synergie.

In 2005 ontmoette ik Eve en opende daarmee voor mij een wereld van planten en dieren naast het stedelijke. Samen zoekend naar zingeving en zelfontwikkeling was een shamanistisch pad voor ons passend. De drums en de drumbouw waren het begin, met de circustent op festivals de Flower of Life geometrie tot leven brengen in de natuur – we genoten van onze reis. In 2020 gingen we samen naar deze plek, een onbewoonbare boerderij met tuin op 45 minuten van Rotterdam. Mijn droom om met eigen handen mijn eigen huis te (ver)bouwen op mijn eigen tempo is nog dagelijkse realiteit.

Ik ben een completer mens door de verbinding met de plek en wat er leeft in mijn hart. De balans tussen binnen en buitenwereld vind ik waar ik mijn creatiekracht ook in mijn directe omgeving kan uiten en nuttig maken.

Ik draag graag bij aan wat er op onze plek gebeurt, vaak als stille kracht op de achtergrond. Dan hak ik het hout en zet een vuurtje klaar in de vuupit. Dan zorg ik dat de soep warm is en de vrouwen zich geborgen weten.

De drummedicijncirkels geven we nog altijd samen, en dat is fijn, de rode lijn doorheen ons leven. Het gaat ons erom elkaar werkelijk zien en te eren voor wie we zijn in het grote geheel van alles om ons heen, waarin we samen vormgeven aan wat wil ontstaan.